Ελληνικά παραδοσιακά παιχνίδια

Παραδοσιακά παιχνίδια ονομάζονται τα παιχνίδια που έπαιζαν οι παλαιότεροι και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με προφορική περιγραφή ή με επίδειξη των μεγαλύτερων προς τους μικρότερους.

Τα λαχνίσματα

   Πριν αρχίσει ένα παραδοσιακό παιχνίδι ρωτάμε: «Να τα βγάλουμε;».  Kάποιο παιδί, συνήθως αυτό που έκανε την ερώτηση, κάνει τη «μάνα». Αφού όλα τα υπόλοιπα παιδιά (από δύο και πάνω) αποδέχονται τη πρόσκληση, κάνουν κύκλο και η  «μάνα» αρχίζει ένα τραγούδι, το λάχνισμα (από το ουσιαστικό λαχνός) προκειμένου να καθοριστεί με κλήρο είτε ο πρώτος είτε ο τελευταίος από τον οποίο θα αρχίσει το παιχνίδι. 

Τα  τραγούδια αυτά έχουν μονότονο παραδοσιακό ρυθμό και η τελευταία συλλαβή του τραγουδιού είναι συνήθως ο κλήρος. Χαρακτηριστικό αυτών των τραγουδιών είναι ότι πολλές φορές ξεκινάνε με την αρχική λέξη μπουφ. Σε μερικά τραγούδια μπορεί να υπάρχουν και ερωτοαπαντήσεις, οπότε από τις συλλαβές αυτών γίνεται πιο δύσκολο να βρεθεί από την αρχή σε ποιόν θα τύχει η τελευταία συλλαβή.

Ένα αστείο λάχνισμα που αρέσει στα παιδιά είναι το παρακάτω:

«Ένα-δύο- πέντε-δέκα

 και του Παντελή η γυναίκα

πήγε να αγοράσει γάλα

και κατάπιε την κουτάλα.

Πού να πάει να γιατρευτεί;

Στην Αγιά Παρασκευή

που   ’χει δώδεκα γιατρούς

και σαράντα παλαβούς…»

Στ', Μαρία Νεφέλη Καλαντζή