Παραδοσιακά παιχνίδια ονομάζονται τα παιχνίδια που έπαιζαν οι παλαιότεροι και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με προφορική περιγραφή ή με επίδειξη των μεγαλύτερων προς τους μικρότερους.
Ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά παραδοσιακά παιχνίδια είναι τα μήλα.
Τα μήλα
Το παιχνίδι παίζεται από δύο ομάδες. Οι παίκτες της μιας ομάδας (ή «έξω» ομάδα) χωρίζονται σε δύο υποομάδες οι οποίες στέκονται απέναντη, δέκα με δεκαπέντε μέτρα μακριά η μια από την άλλη, ενώ στη μέση αυτής της απόστασης συγκεντρώνονται οι παίχτες της δεύτερης ομάδας (η «μέσα ομάδα»).
Το παιχνίδι μπορεί να ξεκινήσει με τρεις μπαλιές «ψηλές και άκαφτες».
εικόνα 1 πηγή
Μετά τις τρεις «ψηλές και άκαφτες», οι παίκτες που στέκονται απέναντι προσπαθούν με τη μπάλα να χτυπήσουν κάποιο από τα παιδιά που είναι «μέσα». Aυτό το παιδι που θα χτυπήσουν «καίγεται» και βγαίνει από το παιχνίδι.
Αντίθετα, το παιδί που θα καταφέρει να πιάσει τη μπάλα χωρίς να του πέσει κάτω, κερδίζει «ένα μήλο» που θα του επιτρέψει, αν κάποια στιγμή «καεί» να μη βγει, αλλά να παραμείνει στο παιχνίδι, ή, αν «καεί» κάποιος φίλος του να τον ξαναβάλει μέσα!
Όταν μείνει ένας μόνο παίχτης μέσα, οι παίχτες με την μπάλα μπορούν να κάνουν μόνο δώδεκα προσπάθειες (δωδέκατα) για να τον χτυπήσουν.
Αν δεν τα καταφέρουν, τα ξαναφυλάνε και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή.
Αν τον κάψουν, μπαίνει η ομάδα που ήταν έξω, μέσα.
Στ', Μαρία Νεφέλη Καλαντζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου